Ζωνιανά - Αλ Τσαντίρι (στίχοι-lyrics)

--------------- Α΄ Μέρος ---------------

Βρε το χασίς δε γίνεται μέσα σε μιαν ημέρα,
πρωί το πότιζε η μάνα μου το βράδυ η συμπεθέρα.
Γιατί φτωχοί σαν ήμασταν όλοι περιγελούσαν,
σαν άρχισα το εμπόριο για δες πως μου γελούσαν.
Κι ενώ όλοι φίλοι ήμασταν κλέφτες κι αστυνόμοι,
σαν ήρθανε οι κάμερες βρε τι μου πάθαν όλοι.
Επαίζαν οι αστυνομικοί πως δήθεν με μισούνε,
μα απο δώ ζούνε κι αυτοί, τα ζωνιανά τους ζούνε.
Και κάμουν και οι πολιτικοί τάχα πως δεν ξέρουν,
και από την κατάντια μας να δείχνουν να υποφέρουν.
Και δεν αναρωτήθηκαν λεφτά σα να μας ζούνε, λεφτά σαν μας ζητούνε
στις εκλογές αυτοί να βγουν απ'το χασίς θα βγούνε.
Πως απ΄τη στάνη δε μπορεί τόσα λεφτά να βγάνω,
το πρόβατο το αγαπώ το χόρτο έχω πιο πάνω.
Κι άμα νομίζεις σύντεκνε το βρίσκεις μόνο κρήτη,
θα σκαρφαλώσω τρεις φορές όλο τον ψηλορίτη.

--------------- Β΄ Μέρος ---------------

Όλα τα θέλω μάνα μου ένα μόνο δε θέλω,
να μη με λένε σήμερα Βαγγέλη Βενιζέλο.
Να το χω εγώ για σίγουρο ΠΑΣΟΚ θα κυβερνήσω,
εγώ ο τόσο έξυπνος έτσι να την πατήσω.
Πολλά βιβλία διάβασα μα όχι του Αισώπου,
που σίγουρος ήταν ο λαγός ώσπου η χελώνα ώσπου..
..ώσπου η χελώνα επέρασε μα εγώ ψηλά κοιτούσα,
κι αντι να βλέπω το χαζό τη δόξα μου κοιτούσα.
Και τώρα μες τον ύπνο μου ευθύνες μου γυρεύω,
και σαν travolta και χοντρή με βλέπω να χορεύω.
Κι όσο για τον Παυλόπουλο τα λέω μάνι-μάνι,
χρόνο δεν έχει ο έρημος τα δόντια του να βάνει.
Κι ενώ του δώσαν του έρημου δυό υπουργούς να κάμει,
σαν μπει στα υπουργία του καλώς τον Bugs-Bunny.

--------------- Γ΄ Μέρος ---------------

Ο έρμος ο Καραμανλής νομίζει κυβερνάει,
κι απ΄τη Ραφήνα έρχεται κ πίσω πάλι πάει.
Βενζίνες νά'χει του πληρώνουνε μα προκοπή καμία,
ευρώ ψάχνω στην τσέπη μου ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΜΙΑ.
Όλη τη μέρα κάθεται κοιτάει το ταβάνι,
γιατί του είπε ο γιατρός πολύ προγούλι πως θα κάμει.
Κι έτσι όπως εκοίταζε ψηλά είδε και μιαν αράχνη,
κι αμέσως σιγουρεύτηκε τι είναι αυτό που ψάχνει.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΩ ΘΑ ΚΑΜΩ ΚΑΙ ΧΑΣΙΣΙ,
γιατί απ΄την κυβέρνηση δε βλέπω καμιά λύση.
Τσιγάρο έκαμα εχθές στις 11 στις 11 και κάτι,
και είδα ε την μανούλα μου ντυμένη αστροναύτη.
Ναι ήταν η μανούλα μου και δε με γελάτε εμένα,
που όταν την πόρτα κλείσει βρε τότε κλειδιά θυμάται.

Όλοι αγαπούνε το κρασί όλοι αγαπούν τη φύση,
μα ούτε ρίζα τα ΕΚΑΜ δεν έχουνε αφήσει.